kuta 14 augustus 2012

Gistern zijn we onze kabaya's gaan passen, het model dat Elly getekend had was nog niet helemaal naar wens. Mijn kabaya's waren mooi maar er moest nog iets aan de voering veranderd worden. Cees z'n batik hemden waren perfect. Toen hij het steegje inliep van de kleermaker werd hem lachend door een meisje achter op de lscooter een lift aangeboden, need transport sir? hahahaha. Gisterenmiddag zijn Cees en ik naar de aanbevolen masseur geweest Wayan Urip Suardan, midden in Kuta. Vanuit de drukke winkelstraat loop je door een smal steegje en kom je op een binnenplaatsje, op een soort verhogong staat een bankstel waar we op mogen plaats nemen. Hij is nog niet klaar en stelt voor dat we nog even naar het strand lopen, ca 20 minuten lopen, het uitzicht is prachtig en hebben met onze voeten de javazee bedwongen. Er liggen maar heel weinig schelpen maar wel veel kleine steentjes en fijn zand. Het strand is niet echt schoon. Opnieuw naar Wayan, hij is ook een therapeut. Hij observeert je en stelt vragen over je klachten. Ik was als eerste aan de beurt, dit was beslist geen ontspannende massage. Hij behandelt en kneed spieren en pezen waarvan je niet eens weet dat je ze hebt. Hij masseert met zijn ellebogen en pakt heel grondig je pijn übten aan. daarna trommelt hij met een stok ritmisch over je hele lijf. Mijn knie en schouder voelen wel beter aan maar ik ben ook wel een beetje beurs. Cees ondergaat daarna de bijzondere behandeling zijn vinger van zijn geopereerde hand kan hij ietrs verder strekken en de blokkade bij zijn schouder is weg. Zijn knie voelt iets beter aan, we dachten heel veel te moeten betalen maar het weas maar 10 euro per persoon. We bedanken hem uitbundig en beloven ooit weer bij hem terug te komen.
De tocht naar Tanah Lot was schitterend, maar door de file was de zon al onder en datr was jammer. Elly heeft zich nog naar bezeerd en een pees verrekt bij het instappen van het busje dat ons bracht. Tanah Lot was ook in het donker adembenemend.