kediri

Kediri Suryaraya Hotel
31 juli
Vanochtend hebben we ons bijna verslapen, ik vroeg aan Cees om 5 over half 6 hoe laat het was en toen bleek dat de wekker niet was afgegaan omdat Cees hem op 5 voor half zeven had gezet.
Bij Ton en Elly had Ton precies hetzelfde gedaan. Gelukkig hadden we bijna niets meer in te pakken en zaten we om 6 uur aan het ontbijt. Om half 7 precies persten we ons met z’n vieren in een te kleine taxi naar het station waar we om 5 over half 7 al aan kwamen.
Ricky onze trouwe gids stond ons al op te wachten. De trein vertrok precies om kwart over 7 richting Soerabaya.
Het landschap wisselde zich af net zoals de treinreis van Bandung naar Jokja. Door deze trein te nemen, hebben we ons drie uur reistijd bespaard. We waren nu al om 12 uur bij ons hotel in Kediri, in de trein reisden we Economy class met AC, want de Executive Class was vol maar we hadden Airco en dat hebben we geweten. Het was echt koud, deze trein reed zo snel dat het niet te doen was een foto te nemen. Af en toe passeerden we een vulkaan op de achtergrond, De eerste was natuurlijk de Merapi die zoveel ellende heeft veroorzaakt een paar jaar geleden.
Sawa’s werden afgewisseld met suikerriet mais en tabak en teakhout bomen.
Vooral meer naar het oosten toe.
Je ziet bijna geen rieten huisjes meer maar stenen huisjes in allerlei bonte kleuren. Ook herkennen we van verre de moskee vanwege het zilveren koepeltje.
Je ziet jongetjes vliegeren met zelfgemaakte vliegers van plastic boodschappen tasjes, net zoals papa vroeger.
Hij was bijna altijd aan het vliegeren. Soms staat de rijst zo hoog dat je alleen iemands billen er bovenuit ziet steken als je langs rijd met de trein. Vaak zie je mensen liggen op het voorportaal van huis vast in slaap, dit komt misschien wel door de Ramadan.
Hier op Oost Java zie je meer mensen fietsen omdat het hier vlak is. Langs het spoor liggen vaak de begraafplaatsen. Je herkent ze aan de bomen. Kale bomen met een prachtige witte bloem.
Men noemt deze boom Cambodja.
Echte begrafenis bomen. Aan het einde van de treinreis laat de gids ons een heel stuk naar voren lopen in de trein anders zouden we als we uitgestapt zijn een heel stuk over de rails terug moeten lopen.
Toen de trein stopte moesten we een sprong maken van wel 75 cm, Nee, vlug terug lopen alle mensen in de trein moesten lachen om die domme blanda’s die weer terug holden Ton is er uit gesprongen en heeft ons opgevangen op het perron. Tijdens het hollen door de trein kwamen we langs de restauratiewagen die voldeed niet helemaal aan onze warenwetten maar de koffie toebroek smaakte lekker.
Papa maakte dit altijd vroeger voor me, je moet het wel zoet drinken.
En niet helemaal leeg ivm de prut op de bodem.
Vanochtend kregen we een beker aangeboden van de gids, hij lijkt een beetje op oom Herman en komt uit Malang. In de voorstad van Kediri werden we weer opgewacht door onze chauffeur Ypul met gelukkig onze bagage. We moesten nog een klein stukje met ons busje, de wegen zijn smal en tweebaans maar door de behendigheid van onze chauffeur bleef , net als bij alle andere weggebruikers,hetzelfde. Bij inhaalmanoeuvres om tegenliggers tot snelheidsaanpassingen, te dwingen, lijkt wel een nationale sport.
We zitten soms met onze ogen dicht te hopen dat het allemaal goed gaat. Hier in Kediri staat de grootste sigaretten fabriek van Indonesie, gelijknamig aan ons hotel, en natuurlijk met Kretek ( kruidnagel) erin.
Op de pakjes staat wel dezelfde waarschuwing dat roken kanker kan veroorzaken. Ik zit nu al heel vroeg in mijn hotelkamer te schrijven Cees zit Indische liedjes te tokkelen op zijn gitaar.
Morgen gaan we fietsen. Liefs linda