Bandung Cimahi

Vanochtend na het ontbijt op weg naar Cimahi. Ook daar was het even zoeken en hebben we een extra rondje door de stad gereden. We stopten voor een begraafplaats voor de lokale bevolking en werden over die begraafplaats geleid. Men vroeg of ik nog bloemen wilde kopen: ik snapte er niets van. Waarom zou ik bloemen kopen en waarom waren we hier? Achter een mooi gouden hek met de Nederlandse leeuw, lag een ereveld voor mensen die tussen 1942 en 1949 overleden zijn. We werden er stil en emotioneel van. Rijen met witte kruizen allemaal Hollandse en Indische namen van heel jong tot heel oud. Burgerbevolking, Knilmilitairen en mariniers liggen hier begraven. Achteraan het ereveld nog een apart monument voor de mariniers. Heel indrukwekkend en je voelt de beladenheid van de plek en het verleden. Cimahi is erg druk. Maar hier hing doodse stilte en een prachtig uitzicht op de bergen. We hebben het register ondertekend. We vonden de familienamen Wolters en Kim. Nadien zijn we op zoek gegaan naar het complex van het KNILgarnizoen. Het bestaat nog maar is overgenomen door het Indonesische leger. We zijn niet verder dan het parkeerterrein gekomen op het complex. We mochten niet verder en al helemaal niet fotograferen. Stiekem toch een foto genomen van een huis dat sprekend leek op het huis uit het familiealbum uit 1929. Volgens een hogere officier bestaan er nog steeds gebouwen uit die tijd. En we hebben een foto genomen van het kanon dat bij de poort staat; dat moet Nederlands geweest zijn. Daarna op de terugweg naar Bandung. We zijn eerst op de Bengawan Jalan nummer 19 terecht gekomen. Tegenover het voormalige klooster. Hier heeft tante Leen gewoond. Inde periode 1947 1949. Het huis ligt in de Hollandse wijk, wat je kunt zien aan de bouwstijl. Het huis bestaat nog steeds maar was niet toegankelijk. Het klooster heeft een andere bestemming. We hebben alles gefotografeerd. Op naar de Mangalaan. Daar wachtte ons een teleurstelling. We herkenden alles direkt van de oude foto's. Ik zag papa hier al rondrijden. Op zijn motor met zijn jas achterste voren. Helaas, precies nummer 38 werd gesloopt voor nieuwbouw. We hebben foto's gemaakt van de buurhuizen en door het hek heen de achtermuur van nummer 38. De tuinmuurtjes waren nog intact, zoals 64 jaar geleden. Je proefde nog wel de Hollandse sfeer. Dat was dus de zoektocht naar het verleden. 's Middags gelunched in een restaurant en een historische winkelstraat bezocht "de oude Postweg". Maar dat was echt vergane glorie. De chauffeur wordt gewisseld en onze bagage is op dit moment al weg naar Jokjakarta. Wij vertrekken morgenochtend om half 7 uit Bandung. Weltrusten, Linda.