het land waar ik het meest nooit geweest ben

woensdag 25 juli 2012
We zijn Bogor in hotel Happy Valley Back to nature. We horen al twee avonden de imam bidden. En Elly zelfs 's nachts. Cees is al helemaal gehecht aan de gitaar. Vanochtend slecht opgestaan, had heel veel last van mijn knie. We dachten dat we een ritje rond de sawa's zouden maken en stonden al om 9 uur klaar. Om kwart over 9 kwam er een jonge man aanlopen met 4 stokken. Het blijkt dus al lopend een rondtour door de sawa's met stok. Al lopend hobbelen we een weg af die zijn beste jaren gehad heeft. Plotseling slaan we links af en lopen we midden door een klein dorpje tussen de huisjes door. De straat is soms maar 75 cm. Met heel veel niveauverschil. We koemen allemaal schattige kinderen tegen en Elly had de vertegenwoordiging van geest om presentjes mee te nemen om weg te geven. Zover was ik nog niet. Want ik ben nog steeds de weg kwijt in mijn koffers. Onder begeleiding van een aantal behulpzame dorpelingen staken we met gevaar voor eigen leven de weg over. We vervolgden onze weg aan de andere kant van het dorpje. We staken een gammele brug over. Van dezelfde rivier als waar ons resort aan ligt. De rivier ligt vol plasic flessen, dat schijnt heel normaal te zijn. Het was best moeizaam om met mijn eigen stok te lopen. En het was jammer dat ik geen bamboestok had meegenomen. Uiteindelijk werden alle inspanningen beloond want we kwamen door een prachtige sawa. Maar nu moesten we die sawa doorsteken. Op hele smalle richeltjes van 25 cm . We dreigden een paar keer te vallen. En de gids srong om ons heen in het lage water om ons te redden. Uiteindelijk kwamen we weer terug in het dorpje. Waar we een plaatselijke bezienswaardigheid werden. En het verhaal van de cadeautjes van Elly was ons vooruit gesneld. Alles was aan het eind op. Op de terugweg viel er nog een boombast naar beneden van 1 meter bij 1 meter. Het zal maar op je hoofd komen. IPV een uur waren we een en een half uur weggeweest. Indrukken die je opdoet van deze tocht maakten diepe indruk op ons. Vooral de straatjes en de bevolking.De gids stond al te wachten. Maar we hebben nog 20 minuten de tijd genomen voor we verder gingen. We zijn naar Buitenzorg gereden in Bogor. Waar nog het oude gouverneurshuis en het presidentiële huis van Soekarno staat. We hadden een charmante gids. Een studente die bijverdient. We hebben heel veel bomen gezien van de hele wereld. Oude Nederlandse begraafplaats en hele mooie orchidëen. Na een geweldige en goedkope lunch zijn we naar een wajangpoppenmaker geweest. Het is een familiebedrijf waar iedereen in een andere kamer onderdelen van de wajangpoppen maakt. We kregen thee en gebakken banaan. Ik heb 2 prachtige wajangpoppen. Eentje hebben we van Ton en Elly gekregen voor onze verjaardagen. Hij had ook prachtige maskers. Maar we zijn hier nog maar net. Dua wie weet. Vervolgens hebben we 2 uur door Bogor gereden op zoek naar drinkbare wijn. En ja hoor. Het is gelukt. Wijn smaakt een beetje naar likeur, heel Bogor zit nu zonder wijn. Cees en Ton drinken grote flessen Bintangbier van 620 ml. van Heineken. Eigenlijk lusten ze het niet. We hebben weer heerlijk gegeten. Onze het genot van de imam. Morgen vertrekken we naar Bandung.
Ferry, the gitar probebly stays with us. Cees is in love with it.