kuta 15 augustus

Vandaag is Elly jarig haar lanste verjaardag ooit omdat we met een tijdsverschil van 6 uur zitten. Ik heb net mijn familie in Djakarta gesproken om afscheid te nemen. Met pijn in mijn hart, want ik weet niet of ik haar nog in dit leven zie. Hert was een warm afscheid ook met Ferry. Ze hebben al onze verhalen op de voet gevolgd. Ik heb beloofd dat we wekelijks contact zullen houden en zullen proberen zo vaak mogelijk te bellen. GGisteren hebben we onze kabaya's opgehaald want ze zijn schitterend ook van Elly. De dag verder doorgebracht bij het zwembad net zoals vandaag, 20 baantjes gezwommen Cees 3. Om 4 uur werden we opgepikt door een gids en een chauffeur om naar Uluwatu te gaan, ook een tempel aan zee. Dit was een uitstapje geboekt bij ons reisgezelschap hier ter plkaatse. Onze gids was een jong meisje, zij sprak erg good nederlands. De tocht naat Uluwatu was schitterend en gelukkig erg weinig files. Wat we niet wisten was dat er bij deze tempel ook aapjes rondliepen, verrassing!!! Enthousiast aan het filmen en fotograferen geslagen en oortbellen afgedaan. Mijn zonnenbril met koordjes opgezet want apen komen op glinsterende dingen af en zijn verzot op camera's en brillen. Heel grappig, totdat er een aap uit een boom op mijn hoofd sprong en vervolgens een in mijn nek, verstard en in paniek bleef ik doodstil staan, de ene hand vastgeklemd aan mijn bril de andere aan mijn camerfa. Het leek eeuwen te duren, de aapjes begonnen aan mijn bril en aan mijn haar te frrunneken en een aapje begon de bandjes van mijn jurk aan een nader onderzoek te onderwerpen. Een andere toerist had pinda's en bananen en lokte de aapjes een voor een weg. Wat een gelukzalig moment en ik was niet gebeten. Cees was te verbouwereerd maar Elly heeft opnamnes van dit unieke moment. Gelukkig bleven onze aapgenoten verder op een afstand, en konden we van de tempel en het werkelijk adembenemende uitzicht over zee genieten. Aan het einde van het park lag een simpel amfietheater waar ongeveer 700 mensen in kunnen, om half 6 nemen we plaats want om 6 uur bij ondergaande zon zou het kecak dansen beginnen. Wel 50 mqannen met prachtige ontblote boven lijven met een rode bloem in het haar. Er werden nog wel 300 mensen extra in het theatertje gepropt. Het Ramayanaspel werd opnieuw opgevoerd maar nu onder begeleiding van de kecasp dansers/zangers. Het is weer onbeschrijvelijk mooi. Ondergaande zon een zwoel windje geurige offertjes en een prachtige vuurkandelaar waar de dansers en zangers omheen draaide. Ook de aapjes in het verhaal deden hetzelfde bij het publiek wat ze ook in de tempel deden. Onverwachts zaten ze op je schoot of hoofd en probeerde ze of jouw bril ook bij hun paste. Perfect geimiteerd. Na dit wonderbaalijke schouwspel genoten we op het strand van Jim Baran ons laatste romantische diner op dit godeneiland. Met vuurwerk vuurdansers Balinese danseressen gamelan en anklung muziek, en een obade van Indische en Engelse liedjes aan onze tafel door eenb dweilorkestje. Onze blote voeten in het zand nippend aan wijn bloemetje van de Cambodjaboom in het haar. Het was een oncvergetelijke niet te beschrijven en geweldige vakantie die we samen met Ton en Elly hebben doorgebracht, we kennen elkaar tenslotte al 34 jaar een vakantie die we nooit zullen vergeten.
Voor al onze lezers bedankt voor jullie belangstelloing en dat jullie onze verhalen hebben willen volgen en kom gerust onze foto´s ( 2000,3000 )
een keer een dag aanschouwen.
Indie, het land waar ik in zo´n korte tijd het meest van geleerd heb en in mijn hart bgesloten heb met een hele nieuwe familie erbij.
Vanavond vliegen we 0m half 10 naar Djakarta om half 1 richting Dubai en om half 2 morgenmiddag zijn we in Amsterdam.
Sampai Jumpa, lagi Indie

Tot ziens Kapan Kamu Akan Ken Bali
wanner kom je weer.
Aku Akan Mennunggumu
Ik wacht op je
Cees en Linda